Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009

Τα Σκληρά Καρύδια


Ναι και όμως, καλά διαβάζετε. Σήμερα θα μιλήσουμε για τα καρύδια, όχι οποιαδήποτε καρύδια αλλά τα σκληρόπετσα καρύδια, αυτά με το πολύ σκληρό κέλυφος. Είναι η δεύτερη φορά που μου συνέβη αυτό αλλά μάλλον έχω ανάμεικτα – περίεργα συναισθήματα. Το συμπέρασμα μου είναι απλά ότι:

Και τα πιο σκληρά καρύδια, κάποια στιγμή σπάνε…


Σπάνε και λένε πράγματα που δεν περίμενες ποτέ να πούνε. Και τότε δεν ξέρεις τι να πεις. Βλέπεις έχεις προσπαθήσει να προχωρήσεις γιατί πλέον πίστευες ότι δεν μπορούν να αλλάξουν. Κι όμως, σε πιάνουν εξ’ απήνης. Για λιγάκι νοιώθεις μια δικαίωση και χαίρεσαι που τελικά έσπασε αλλά τι να το κάνεις που σου μένει μόνο η απουσία και ένα μεγάλο «γιατί» να πλανάται, γιατί τώρα και όχι τότε. Γιατί έπρεπε να περάσουν 3 ή 5 ή 10 μήνες για να καταλάβεις τι έκανες ή τι ήθελες τελοσπάντων. Έχει σημασία για μένα που το μαθαίνω, αλήθεια έχει, γιατί νοιώθω ότι επιβεβαιώνονται τα λόγια και οι τότε σκέψεις μου, αλλά επί της ουσίας, ότι γράφτηκε με μελανά χρώματα, δεν αλλάζει, τη στιγμή που πιστεύεις ότι τουλάχιστον τώρα και να έκανες το βήμα πάλι μετά από λίγο καιρό θα είχατε τα ίδια προβλήματα. Γιατί το καρύδι μπορεί να έσπασε αλλά κρατάει πάντα το χαρακτήρα του, οπότε… αδιέξοδο.


Αλλά και τι να τα κάνεις πλέον που σπάσανε, είναι πλέον κούφια, τα’ χει χαλάσει ο χρόνος και δεν μπορεί να αλλάξει αυτό εύκολα. Βλέπεις, όσο και να εκτιμήσεις εσύ ένα καρύδι, αν δεν σε δει σαν τον καρυοθραύστη που πάντα περίμενε, δεν μπορεί να σε εκτιμήσει και δεν μπορεί να αφεθεί στον κόσμο σου ώστε να μπορέσεις να το κρατήσεις σφιχτά και να το σπάσεις μέσα στην αγκαλιά σου ώστε να δεις το υλικό που κουβαλάει. Δύο φορές μέχρι τώρα μου έσπασαν καρύδια και πάντα υστερόχρονα. Κι αυτό δεν αλλάζει το αποτέλεσμα, γιατί ο χρόνος δεν γυρνάει. Είναι ποτάμι με τρεχούμενο νερό και έχει ένταση, κυλάει έντονα σαν το αίμα στις φλέβες. Θα μπορούσες να δώσεις ευκαιρία αλλά θα έπρεπε να δεις έμπρακτα την αλλαγή. Και λίγοι άνθρωποι στις μέρες μας μπορούν να διορθώσουν πραγματικά μεγάλα τους προβλήματα γιατί πριν τα λύσουν θα πρέπει και να τα έχουν εντοπίσει. Κι αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο γιατί ότι και να πω και εγώ και εσύ και ο άλλος, πάντα αυτόν τον διάλογο τον κάνεις με τον εαυτό σου. Οπότε βρες τα μαζί του και τα ξαναλέμε. Μάθε πρώτα να αγαπάς και τα ξαναλέμε. Όπως έλεγε και ο τελευταίος δίσκος της Αλέκας Κανελλίδου και του Στέφανου Κόκκαλη αλλά αυτό θέλει χρόνο και δουλειά με τον εαυτό σου. Τεσπα,


Πολλοί θα αναρωτιέστε, καλά για το πρόσφατο καρύδι που μας έπρηξες, δεν θα πεις κουβέντα? Θα πω, πως δεν θα πω. Και αυτό θα σπάσει με τη σειρά του (μάλλον πολύ πιο αργά από τα άλλα – γιατί το διέκρινε μια καθυστέρηση στο να καταλαβαίνει με τι ανθρώπους έχει να κάνει) αλλά προφανώς δεν θα’ μαι εγώ εκεί αλλά στην καλύτερη περίπτωση κάποιος άλλος καρυοθραύστης, έστω και δεύτερης κατηγορίας. Στην χειρότερη κάποιος σκίουρος. Οι σκίουροι είναι οι χειρότεροι εχθροί για τα καρύδια. Βλέπετε είναι η αγαπημένη τους τροφή. Αυτή είναι η χειρότερη περίπτωση. Θα το σπάσουν άτσαλα και θα φάνε ότι περιέχει και ύστερα θα πετάξουν τα τσόφλια στο έδαφος, στα γρήγορα και στα πεταχτά για να πάνε για το επόμενο καρύδι. Μακάρι να βρει έναν άλλον καρυοθραύστη, αν και συνήθως επειδή κύκλος είναι και αυτό, μάλλον θα βρει ένα καλομασκαρεμένο σκίουρο ντυμένο καρυοθραύστη. Και κρίμα γιατί έχει ευαισθησίες αυτό το καρύδι που δεν τις καταλαβαίνει ο οποιοσδήποτε και δεν μπορεί κανείς εύκολα να τις δει. Τι να πω, όμως, όπως πάντα λέω. Όπως έστρωσε, θα κοιμηθεί και όποιος δεν έχει μυαλό, έχει πόδια.


Γνωρίζω, πλέον, τις ευθύνες μου και εγώ. Έκανα λάθη, αλλά το μεγαλύτερο ήταν ότι απλά έπεσα με τα «μούτρα» δυστυχώς. Δεν το περίμενα, ειδικά από μένα που κρατούσα γενικά ισορροπία στις σχέσεις μου με όλους τους ανθρώπους, φιλικές ή μη. Έπεσα με τα μούτρα και χωρίς να το καταλάβω δεν έδωσα και τον απαραίτητο χρόνο στο άλλο άτομο να αφεθεί και να νοιώσει πράγματα. Τρέξαμε σε διαφορετικούς χρόνους και με πειραγμένα φρένα. Τα δικά μου, τουλάχιστον, ήταν πειραγμένα.


Ας αλλάξουμε θέμα, όμως, αγαπητέ Γιώργο, καλέ μου φίλε, μάλλον είναι καιρός να το αφήσεις και εσύ το δικό σου καρύδι γιατί δεν βγάζει πουθενά και ποτέ δεν ήταν δικό σου. Το θέμα είναι ότι δεν σου έταξε ποτέ ότι θα είναι μαζί σου οπότε ποιος ο λόγος να ασχολείσαι τόσους μήνες με το ίδιο άτομο. Θα σου πω κάτι που μου είπε πρόσφατα μια γνωστή μου με παρόμοια βιώματα κατά το παρελθόν και το’ χει πιάσει το νόημα του θέματος. «Δεν μπορώ να περιμένω, απλά μου τρώει χρόνο. Με καθυστερεί από το να γνωρίσω και να ζήσω πράγματα με άλλους ανθρώπους. Περιμένοντας να αλλάξει δεν κερδίζω κάτι και είναι σχεδόν αδύνατο. Έχω φύγει, γίνομαι καπνός.» Και έχει δίκιο. Δεν ήξερα αν το άτομο που έλεγε ήταν τρομερά εγωιστής ή συναισθηματικά ανάπηρο ή δεν ξέρω και τι άλλο αλλά έχει δίκιο. Ότι δεν μεταβάλλεται σε κάτι άλλο, ότι δεν μετουσιώνεται σε κάτι πιο σπάνιο και μοναδικό, πρέπει να φεύγει από τη μέση. Άσε τον μίζερο στη μιζέρια του όπως έλεγε και η γιαγιά μου. Τεσπα,


Γ’ αυτό σήμερα το βράδυ, μιας και έχουν γενέθλια οι κολλητοί μου φίλοι Νίκος και Δέσποινα (19 χρόνια φιλίας – εκπληκτικά και γεμάτα παρακαλώ, και όχι απαραίτητα με ευχάριστες στιγμές – Μόνο τα φετινά να πιάσω και του δημοτικού σίγουρα θα γράφω για κανα 2ημερό) ετοιμάσου Γιώργο. Ντύσου, βάλε κάτι πρόχειρο, πάρε την έντονη προσωπικότητα σου μαζί και ένα χαμόγελο και πάμε για να περάσουμε τέλεια! Και εγώ θα φορέσω το sexy μου χαμόγελο και κάτι σε σκούρο (μάλλον μαύρο πάλι που μ’ αρέσει και απλό- δεν έχω ιδέα από ρούχα μη νομίζετε) και θα βγω στη γη. Και ως άλλος δηλητηριώδης πρίγκιπας θα προσπαθήσω να «κεντρίσω» την λεία μου και που ξέρεις μπορεί και να βρεθούμε στον ουρανό.


Υ.Γ.1 Παιδιά, ξεπερνάμε πλέον τις 160 αναγνώσεις και αυτό δεν το περίμενα. Νιώθω ότι μοιράζομαι πράγματα μαζί σας, έστω και ανώνυμα, όχι, όμως, άσκοπα. Σας ευχαριστώ πολύ!

Υ.Γ.2 Για αιτήσεις φιλίας στο Facebook - Mentoras Spiridon (Επειδή αυτές τις μέρες έχω κάποια Friend Requests από άτομα που δεν ξέρω, όταν σας προσθέτω μην ντρέπεστε, μιλήστε μου, πείτε μου τι σκέφτεστε. Δεν είναι κακό.) Έως την επόμενη φορά που θα τα πούμε να περνάτε και να είστε όλοι καλά.

Υ.Γ.3 Μην ξεχνάτε να στέλνετε τα μικρά καθημερινά σας προβλήματα στο mentoras2009@yahoo.gr επώνυμα ή ανώνυμα, ή και ως σχόλιο στο παρόν κείμενο. Μοιραστείτε τις ανησυχίες σας και τους προβληματισμούς σας με μένα και τους υπόλοιπους αναγνώστες.

Υ.Γ.4 Να μην σας αφιερώσω σήμερα κομμάτι? Πως θα πάτε να ψηφίσετε και να διασκεδάσετε χωρίς σαββατοκυριακάτικο soundtrack. Benefit – Sex Sells και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε :)…. Cu Soon…

2 σχόλια:

  1. Κατά τη γνώμη μου, ένα καρύδι δεν περιμένει ποτέ τον καρυοθραύστη... Γιατί τότε θα ανοίξει και θα φαγωθεί! Έχει το κέλυφος του για να προστατεύεται, όχι για να περιμένει να έρθει κάποιος να του το σπάσει. Μόλις βλέπει τον επίδοξο καρυοθραύστη βλέπει ουσιαστικά τον εφιάλτη του. Όχι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα Ανώνυμε, βασικά μάλλον πρέπει να κάνεις άλλη μια ανάγνωση το κείμενο για να καταλάβεις τι εννοώ πραγματικά. Θα σου αναλύσω επί τροχάδην τι εννοούσα. Συγχώρεσε αν γράψω κάτι εδώ που δεν το έχω αναφέρει εκεί γιατί πάνε και 12 μέρες από τότε που το έγραψα.

    Παίρνω ως δεδομένο ότι όλοι εμείς είμαστε καρύδια – καρυοθραύστες – σκίουροι. Απλά μέσα στη ζωή και τις σχέσεις μας οι ρόλοι εναλλάσσονται. Εξαρτάται το άτομο σε ποιες από τις παραπάνω κατηγορίες ταιριάζει και επιλέγει πιο συχνά.

    Ο καρυοθραύστης δεν θέλει να φάει το καρύδι. Αυτό, γράφω, θέλει να το κάνει ο σκίουρος. Ο καρυοθραύστης στην προκειμένη περίπτωση ήθελε να αγκαλιάσει τρυφερά το καρύδι και να ζήσει μαζί του όλα όσα δεν είχε ζήσει μέχρι πρότινος. Όταν είπα ότι το σπάει τρυφερά εννοώ ότι αφοπλίζει όλα τα τείχη προστασίας που έχει υψώσει το καρύδι και το κάνει να ζει και να νοιώθει πράγματα και συναισθήματα. Ζει μέσα από την αγάπη και τον έρωτα. Ζει έντονα και χαίρεται τις χαρές τις ζωής. Ο εφιάλτης που λες είναι ο σκίουρος, ο οποίος όσα και να του δώσει το καρύδι, όσο εύκολα και αν ανοίξει ακόμα και τον καρπό του να του δώσει, πάλι ο σκίουρος θα το σπάσει άτσαλα και θα το πετάξει με περιφρόνηση. Ο καρυοθραύστης δίνει αξία στο καρύδι, όμως, θέλει φροντίδα και αγάπη και αυτός. Ο σκίουρος βλέπει το καρύδι ως κάτι το αναλώσιμο. Κάτι που χρησιμοποιεί για να ικανοποιήσει την «σαρκική» του πείνα.

    Αυτά τα ολίγα, για όποια άλλη απορία έχεις, στείλε μου. Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευτυχία είναι...