Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

Το Απέραντο Κενό

Τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι ότι πέφτω όλο σε λάθη. Λες και έβαλα στοίχημα να κάνω μέσα σε 3 μήνες λάθη που δεν έχω κάνει τα προηγούμενα 24 χρόνια. Έχω ένα τεράστιο κενό μέσα μου το οποίο δεν μπορεί να γεμίσει με τίποτα. Μια στη ζέστη και μια στο κρύο. Τη μια στιγμή θέλω να βγω έξω να πάω μια βόλτα, σε ένα club (που είναι ζήτημα αν έχω πάει 3 φορές γιατί δε μ’ άρεσε), να ανακατευτώ με τον κόσμο και ακριβώς την ίδια στιγμή θέλω να μείνω μέσα να δω καμία ταινία με τους φίλους μου ή με τον αδερφό μου. Δεν ξέρω τι έχω, δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω.


Είναι πολλά αυτά που έχουν συμβεί τους τελευταίους μήνες και συνειδητοποιώ ότι δεν πρόκειται να μου πάρει μια εβδομάδα ή δυο ώστε να ξεπεράσω αυτή την κατάσταση. Έπιασα τον εαυτό μου να αδρανεί. Να μην μπορεί να δώσει πράγματα, συναισθήματα, καλές στιγμές. Το θέμα είναι ότι προσπάθησα να ξαναφτιάξω από την αρχή ένα καινούριο πύργο αλλά αυτός γκρεμίστηκε γιατί έχτιζα πάνω στην άμμο. Κι όλοι ξέρουμε πως ότι και να χτίσεις πάνω στην άμμο, αργά ή γρήγορα θα το πάρει το κύμα. Την μια εβδομάδα τον έχτιζα, την άλλη γκρεμιζόταν και πάλι από την αρχή. Δεν έφταιγε ο πύργος αλλά οι πληγές μου που έχουν ανοίξει τη γη μου στη μέση και το μόνο που αναβλύζει είναι καυτή λάβα. Δεν έχουν κλείσει, ακόμα ματώνουν, ακόμα τρέχουν καυτό αίμα που καίει τα πάντα στο πέρασμα του.


Το θέμα είναι ότι δεν με βοηθάει και η εποχή να ξεχάσω. Μια το φθινόπωρο, μια που δουλεύω μόνο στη δεύτερη μου δουλειά και περιμένω την κανονική μου να ξεκινήσει. Μια που σταμάτησα να τραγουδάω λόγω της τεχνικής που μαθαίνω για να τελειοποιήσω τη φωνή μου. Μ’ έχουν βγάλει εκτός δρόμου. Φέτος έχω πάρει τόσα πολλά ρίσκα μαζεμένα, και αν, και δε έχω μετανιώσει και πάλι σκέφτομαι «μήπως ρισκάρεις πολλά?». Πίστεψα πολύ ΠΑΛΙ σε συγκεκριμένους ανθρώπους αλλά δεν μπόρεσαν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Και έπειτα, ούτε εγώ μπόρεσα. Το θέμα είναι ότι πλήγωσα άνθρωπο. Πλήγωσα με την αδυναμία μου να σταθώ άξιος της εκτίμησης και της εμπιστοσύνης που μου έδειξε, και αυτό δεν το έχω ξαναπάθει. Το μόνο που μπορώ να διακρίνω από όσα νοιώθω είναι λύπή και ένα πελώριο κενό που δεν μπορεί να γεμίσει με τίποτα.


Ώρες – ώρες μουδιάζουν τα χέρια μου και ο λαιμός μου και μεγαλώνει ο κόμπος που έχω στο στέρνο. Εύχομαι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω και να μην είχα μπλέξει κι άλλο άτομο στον δικό μου ανεμοστρόβιλο. Ξέρω ότι δεν γυρίζει ο χρόνος πίσω αλλά άλλη «έξυπνη» ιδέα, δεν έχω. Μου τελειώσανε. Πάνε οι έξυπνες ιδέες, τώρα μόνο λάθη. Μαζεμένα, απανωτά, βιαστικά λάθη.


Γυρίζω πάλι τις σελίδες του μυαλού μου και γυρνάω σε μία από τις εικόνες που είχα περιγράψει τον Αύγουστο. Την πόρτα εκείνη, θυμάστε, που τα βράδια νόμιζα ότι άνοιγε και έμπαινε μέσα στο δωμάτιο και όλα ήταν όπως πριν. Πόσο θέλω να κλειδώσω αυτή την αναθεματισμένη πόρτα με 100 κλειδαριές και να πετάξω τα κλειδιά στη θάλασσα να μην ξανανοίξει ποτέ!


Ότι κι αν έκανα τόσο καιρό, όσο κι αν προσπάθησα να λησμονήσω εικόνες, αυτές πάντα κρύβονταν στη σκοτεινή γωνιά του δωματίου και με την πρώτη ευκαιρία, έβγαιναν να με κοροϊδέψουν και δεν μπορώ άλλη κοροϊδία. Δεν έχει νόημα να αποφεύγω να αντικρίσω το παρελθόν μου, μάλλον πρέπει να συμβιβαστώ και να πορευθώ μαζί του. Ελπίζω ο χρόνος σταδιακά να γεμίσει έστω και πλασματικά αυτό το κενό.


Υ.Γ.1 Θα έχετε παρατηρήσει ότι πάντα χρησιμοποιώ ουδέτερο γένος όταν απευθύνομαι σε πρόσωπο. Αυτό το κάνω για να μπορέσετε μέσα από το δικό μου βίωμα να μπορέσετε να ταυτίσετε ανάλογες καταστάσεις που είχατε ή να μπορέσετε να ταυτιστείτε πιο εύκολα είτε είστε άνδρας ή γυναίκα. Γράψτε μου λοιπόν, οτιδήποτε σκέπτεστε, οτιδήποτε σας ταλανίζει, ελεύθερα και χωρίς ντροπή στο mentoras2009@yahoo.gr επώνυμα ή ανώνυμα, ή και ως σχόλιο στο παρόν κείμενο.. Για αιτήσεις φιλίας στο Facebook - Mentoras Spiridon
Υ.Γ.2 Αφιερωμένο το κομμάτι Sally’s Song από το album Nightmare Revisited. Το O.s.t. είναι του Danny Elfman από την ταινία The Nightmare Before Christmas. Τραγουδά η Amy Lee…

2 σχόλια:

  1. oloi mas exoume pesei se mia periodo pou kanoume lathi kai den exoume swsth krish.omws panta tha uparxoun oi filoi mas pou tha mas sumvouleuoun ti einai to swsto kai pou tha vlepoun tis katastaseis pio oudetera kai tha mas vohthane na tis ksepername. :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Exei dikio o psaroulis Nikolakis xanthouli.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευτυχία είναι...