Λόγια Της Βροχής

Δεν είχα προγραμματίσει να γράψω απόψε αλλά μιας και βρέχει, είπα να το ρίξω μέσα μου λίγο, βρε αδερφέ, για μια πρόχειρη ενδοσκόπηση…

Λες και την περίμενα αυτή την βροχή να έρθει σήμερα από το πρωί, σαν διψασμένος στην έρημη και ξερή κοιλάδα του νου. Όταν ακούω τη βροχή, σκέφτομαι πιο καθαρά. Χάνομαι σε αυτό το απόλυτο και επιβλητικό ηχητικό μοτίβο της φύσης. Πλέκονται οι σκέψεις μου με αληθινά γεγονότα και φαντασία και ονειρεύομαι τη ζωή όπως εγώ θα’ θελα να είναι και όχι όπως έχει. Με βοηθάει να ξεφεύγω στον δικό μου κόσμο, αυτόν που είχα φτιαγμένο από παιδί αλλά πολλάκις ξεχασμένο βαθιά μέσα στη μνήμη μου………

Τελικά, σκέφτομαι, αυτά που ήθελα να’ χα όσο τίποτα άλλο στη ζωή μου, δεν τα’ χα. Πάντα μπορούσα να τα βλέπω από μακριά αλλά πότέ να τα αγγίζω. Σαν τα μικρά παιδάκια που τους έλεγαν να μην πειράζουν το βάζο με το γλυκό αλλά αυτά κλεφτά πήγαιναν και το άδειαζαν. Εγώ, όμως, ούτε και αυτό. Γιατί αυτά που ήθελα εγώ ήταν πολύ φευγαλέα σαν την αλήθεια μου. Και αν και μπόρεσε το 1% των ανθρώπων που γνώρισα να την πιάσει δεν μπορούσε να την κρατήσει για πολύ γιατί ζεματούσε στα χέρια και έκαιγε την ψυχή. Και εσύ που την κράτησες, τι κατάλαβες? Μια αστραπή σ’ έχω, μες την βροχή. Σαν το μπουμπουνητό που ακούω τώρα για ώρα και δεν λέει να σταματήσει. Έναν κεραυνό σου ρίχνω και πάει μ’ έχασες και εσύ.

Κι αν δεν ήταν φευγαλέα αυτά που ήθελα παρά μπορούσαν να εκφραστούν, θα ήταν μια αγκαλιά και ένα φιλί. Όχι μια οποιαδήποτε αγκαλιά ή ένα οποιοδήποτε φιλί. Μόνο τα σωστά. Αυτά που αναγνωρίζει η καρδιά, το σώμα και η ψυχή αλλά κι αυτά δεν κρατάνε για πολύ γιατί τα καίει η θέληση μου για ζωή, που είναι πολύ δυνατή κι ύστερα μένω με τις στάχτες στα χέρια και τα κομμάτια όσων πρόλαβε να περισώσει η βροχή μου.

Γι’ αυτό λατρεύω τη βροχή μου και τον επιβλητικό της ήχο, γιατί με κάνει πάντα και θυμάμαι στιγμές μοναδικές αλλά όχι παντοτινές μα πάντα χαραγμένες στο δέντρο της ζωής μου. Υπάρχουν φορές που μοιάζω σαν έναν έρημο πλανήτη. Σαν λευκός νάνος που έχασε κάθε ζωή που είχε πάνω του γιατί πίστεψε πολύ σ’ όλη τη μαγεία που ζούσε και ξέφυγε πολύ από την τροχιά του με αποτέλεσμα να εκραγεί και να ερημώσει. Και αν και έρήμος όμως θα περιμένει πάντα να επιστρέψει το χαμένο του κομμάτι….

ΥΓ.1 Ή να πέσει πάνω του κανένας αστεροειδής που μεταφέρει ζωή και να του δώσει καινούρια τροχιά, ποτέ δεν ξέρεις,
ΥΓ.2 Δεν ξέρω αν πιστεύετε στην τηλεπάθεια, εγώ πάντως έχω καταλήξει ότι με κάποια άτομα ακόμα κι όταν δε μιλάω μπορώ να τα νοιώσω σε τι ψυχική κατάσταση είναι. Μπορεί να είναι κανα 2 αλλά υπάρχουν εκεί έξω.
ΥΓ.3 Μην ξεχνάτε να στέλνετε τα μικρά καθημερινά σας προβλήματα στο mentoras2009@yahoo.gr επώνυμα ή ανώνυμα, ή και ως σχόλιο στο παρόν κείμενο. Μοιραστείτε τις ανησυχίες σας και τους προβληματισμούς σας με μένα και τους υπόλοιπους αναγνώστες.
ΥΓ.4 Σας αφιερώνω τα «Πρόσωπα» του Σταμάτη Σπανουδάκη από την ταινία «Νύφες» μιας και ταιριάζει στην αποψινή βραδιά. Σας καληνυχτώ και σας εύχομαι ότι «ανικανοποίητο» υπάρχει μέσα σας, να το βρείτε και να το γεμίσετε με εμπειρίες. Καλό σας βράδυ…