Το Κυπαρίσσι Έγινε Θάμνος κι Άλλα Μαγικά…

Καλημέρα και σήμερα,

Και σήμερα γράφω για σας, για μένα (και για την φουκαριάρα τη μάνα μου!) και όχι μόνο, έτσι κουβέντα να γίνεται και για να πάμε ένα βήμα παρακάτω.

Το βήμα ήδη το σκέφτηκα και το έκανα αλλά πρέπει και να σας το αναλύσω λίγο. Να μην το μάθετε και εσείς αγαπημένα μου ιστόπαιδα?

Λοιπόν, δεν έγινε και κάτι ιδιαίτερο απλά εγώ αν και ένοιωθα σαφώς πιο καλά, έπρεπε να πάρω τις απαντήσεις που χρειαζόμουν για να τ’ αφήσω όλα πίσω. Θα μου πεις γιατί δεν είχες πάρει απαντήσεις? Και εγώ θα σου πω ναι, βέβαια αλλά απαντήσεις του στυλ δεν θα μπορούσα να σε κάνω ευτυχισμένο και άλλα τέτοια σε μένα δεν πιάνουν. Γιατί πολύ απλά δεν ξέρεις τον άλλον τι τον κάνει ευτυχισμένο και αν θέλεις μπορείς να ασχοληθείς και να μάθεις. Τεσπα, είχαμε μια μίνι συζήτηση μπαίνοντας κατευθείαν στο θέμα και ανακεφαλαιώνοντας τα πιο καίρια σημεία τριβής και λέγοντας ευθέως ότι αυτά που έλεγε ουσιαστικά ήταν λόγια του αέρα και δεν είχα ξεκάθαρες απαντήσεις (κάτι που λατρεύω) μπήκε στη διαδικασία να εξηγήσει και να παραδεχτεί κάποια πράγματα τα οποία μέχρι τώρα δεν τα έλεγε αλλά εγώ ήθελα τόσο πολύ να τα ακούσω να τα λέει. Όχι από αυταρέσκεια ή αλαζονεία αλλά για να βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους. Να παραδεχτούμε αλήθειες και ψέματα, να μάθω και εγώ ότι γνωρίζει τις αδυναμίες που είχε και εγώ δεν ήμουν τρελός που τις ανέφερα. Να έχω την συνείδηση μου ήσυχη, γνωρίζοντας ότι, ότι ήταν θεμιτό το είχα κάνει. Συνοψίζοντας και για να μην μπαίνουμε σε λεπτομέρειες άδικα…

Σήμερα έμαθα ότι: 1)Η θεωρία περι μονηρών ειδών που είχα δημιουργήσει πριν καιρό ήταν πέρα για πέρα αληθινή, Ποια είναι αυτή? Σε γενικές γραμμές είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι οι οποίοι όμως, πορεύονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα μόνοι στην ζωή. Η μοναξιά, κύριο συστατικό της ζωής τους, δεν την αλλάζουν για οποιοδήποτε άνθρωπο θελήσει να σταθεί δίπλα τους. Οποιοδήποτε? Όχι, θα την άλλαζαν μόνο για το άτομο που δεν ξέρουν ακριβώς πως είναι αλλά και να το βρουν είναι σίγουρο ότι δεν θα αναγκαστούν να μεταβάλλουν τη ζωή τους ιδιαίτερα γιατί δεν θα έχουν καμία απόκλιση, ιδιαίτερα ιδεολογικά.
2)Πραγματικά όσο περνούν τα χρόνια δεν το περίμενα ότι θα συναντούσα όλο και μεγαλύτερα τείχη εγωισμού. Πραγματικά αδιαπέραστα, όμως. Δε λέω και γω έχω αλλά αν χρειαστεί και αξίζει μπορώ να τα γκρεμίσω.
3)Αυτή η φοβερή ατάκα ότι ενθουσιάζομαι ή ερωτεύομαι αλλά τελικώς μετά από καιρό καταλαβαίνω ότι έκανα λάθος για μένα δε στέκει (αν κάνω λάθος διορθώστε με πάνω σε αυτό) Πιστεύω γενικά, ότι είναι θεμιτό και να ενθουσιαστείς και να ερωτευθείς και να ενδώσεις στην επιθυμία σου να ζήσεις πράγματα με έναν άνθρωπο. Αλλά αυτό δεν κρατάει για πάντα. Ο έρωτας γενικά, και ειδικά όταν φανερώνεται σε μεγάλες δόσεις στην αρχή, εξασθενεί, φθίνει, γιατί βιώνεις καθημερινά τον άλλον, τον ζεις, φθείρεται η σχέση όπως κάθε τι που έχει απέναντι του το χρόνο. Και αν εσύ δεν προνοήσεις για αυτή την φθορά, εύκολα θ’ αρχίσει η αποσάθρωση. Αν δεν κοιτάξεις τον έρωτα να τον κάνεις αγάπη και το «εσύ» να το φέρεις στο «εμείς» ώστε να μοιράζεσαι πράγματα τότε μην αρχίσεις να αναρωτιέσαι γιατί βαρέθηκες ή βαρέθηκε ή βαρεθήκατε έτσι ξαφνικά. Σκάβεται δυστυχώς καιρό πριν, τα θεμέλια αυτού που προσπαθήσατε να φτιάξετε.

Τεσπα, εν ολίγοις εκείνη την ώρα νόμιζα ότι είχαμε γίνει cartoon. Αρχικά λέει εγώ ήμουν μικρός και μαζεμένος και εκείνη πανύψηλη και πελώρια, αλλά μ’ αυτά που άκουγα σιγά-σιγά κόνταινε και ψήλωνα εγώ. Στο τέλος εγώ έγινα κυπαρίσσι και αυτή ένας μικρός και μαζεμένος θάμνος σε έναν πράσινο καμβά. Ξαφνικά ανέβηκε η διάθεση μου, όχι για το ότι έγινε θάμνος αλλά για τον απλούστατο λόγο ότι εγώ πράγματι είχα κάνει ότι μπορούσα για να ισοσταθμίσουμε τα ύψη μας ενώ εκείνη προσπαθούσε να διυλίσει τον κώνωπα την ίδια στιγμή που κατάπινα την κάμηλο όπως μας λέγανε και στο λύκειο. Επειδή, όμως, η ζωή είναι μεγάλη καμήλα όπως έλεγε η γιαγιά μου και τα θυμάται αυτά γι’ αυτό και ποτέ μέχρι τώρα δεν έχω νοιώσει μόνος. Γιατί έχω πάρει παρά - πάρα πολλή αγάπη από πολύ κόσμο, διαφόρων μορφών και ειδών αγάπη και νοιώθω πραγματικά γεμάτος δεν με ένοιαζε πλέον, που αν και το περίμενα εξ ‘αρχής πως ήταν θάμνος έλεγα δεν μπορεί θ’ αλλάξει, αλλά τίποτα. Μου ‘μεινε θάμνος. Το πολύ ευχάριστο της υπόθεσης είναι ότι δεν ήταν άρρωστος ο θάμνος μου γιατί αυτό με έκαιγε πιο πολύ. Ήταν, όπως και είναι καλά και θέλω να είναι πάντα καλά.

ΥΓ.1 Όπως έλεγα και στον στρατό, όλα βαίνουν καλώς!!!
ΥΓ.2 Ευχαριστώ πολύ που μέσα σε μιάμιση μέρα ουσιαστικά διάβασαν το προηγούμενο άρθρο 26 άτομα χωρίς καν να φτάσουμε 5ημερο.
ΥΓ.3 Μην ξεχνάτε να στέλνετε τα μικρά καθημερινά σας προβλήματα στο mentoras2009@yahoo.gr επώνυμα ή ανώνυμα, ή και ως σχόλιο στο παρόν κείμενο. Μοιραστείτε τις ανησυχίες σας και τους προβληματισμούς σας με μένα και τους υπόλοιπους αναγνώστες.
ΥΓ4 Την επόμενη φορά θα σας μιλήσω για τους ανθρώπους και τα κομμάτια του παζλ. Stay Tuned… Μέχρι τότε να περνάτε όλοι καλά… Cu Soon…