Κι ο Πάτος Έχει Θέα…

Καλησπέρα ή μάλλον καλημέρα μιας και έχει πάει 3:05 και εγώ ξεκινάω αυτό το άρθρο.

Ύστερα από όλα αυτά που έγιναν σήμερα και καθώς προσπάθησα να συνοψίσω τα πιο σημαντικά πράγματα της ημέρας συνειδητοποίησα ότι έπιασα και ‘γω πάτο συναισθηματικά μια φορά σαν άνθρωπος. Και σας πληροφορώ ότι «Ναι, ο πάτος έχει θέα».

Ύστερα από την αναλυτική περιγραφή των πινάκων μου την προηγούμενη φορά θα σας εξηγήσω, συνοπτικά αυτή τη φορά, τι εννοώ με τα παραπάνω.

Έτυχε, μια από αυτές τις μέρες να συμπληρώσω μια φόρμα για ασφάλεια ζωής την οποία μου την παρέχει η εταιρεία μου. Ένα από τα ερωτήματα ήταν, σε περίπτωση θανάτου που θα πήγαινε η αποζημίωση από τον θάνατο μου. Τρομαχτικό μόνο και στην ιδέα, το καταλαβαίνω. Λοιπόν, έβαλα την οικογένεια μου και τους κολλητούς μου φίλους. Και εκείνη τη στιγμή αστραπιαία πέρασε και η ιδέα ενός άλλου ατόμου. Πολλές σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου εκείνη την στιγμή. Έτσι αν και δεν είχαμε μιλήσει καιρό, σκέφτηκα να πάρω ένα τηλέφωνο απλά για να δω τι κάνει. Λάθος!

Λάθος γιατί απλά γέμισα με τόσα πολλά συναισθήματα εκείνη την στιγμή και ξεφούρνισα ότι είχα να πω και το κρατούσα κρυφό για πολύ καιρό από εκείνή. Εγωισμός το λένε το μικρόβιο που δε μ’ άφηνε να τα πω αλλά στην τελική είναι απαραίτητος γιατί προστατεύει την αξιοπρέπεια μας και τα θέλω μας και όχι μόνο. Ε, χάθηκε εντελώς για περίπου 50 λεπτά. Μετά από την κρίση συνειδητοποίησα τα όσα είχα πει. Δεν μου χε ξανασυμβεί κάτι τέτοιο και η αλήθεια είναι ότι τρόμαξα και ‘γω λίγο με τον εαυτό μου. Ούτε τον ορό της αλήθειας να με είχαν ποτίσει.

Αισθάνθηκα ότι είχα πιάσει λίγο πάτο. Τι λίγο δηλαδή… Μετά από 8 ώρες δουλειάς και σκεπτόμενος πιο καθαρά κατάλαβα ότι αυτό δεν είναι θέμα βλακείας. Ήταν απαραίτητο. Απαραίτητο για μένα γιατί είχα κάποια πράγματα να πω τα οποία υπό άλλες συνθήκες πότε δεν θα μάθαινε και ήθελα να τα ξέρει. Ήταν απαραίτητο γιατί ένοιωσα φοβερή ανακούφιση όταν τα είπα. Ήταν απαραίτητο γιατί ήθελα να δω τις αντιδράσεις της, αν και τις ήξερα τελικά και έπεσα και σ’ αυτές μέσα. Ήταν κάτι που ήθελα να κάνω καιρό τώρα για μένα τελικά και αφού ένοιωθα ότι είχα αφήσει κάτι στη μέση, ήθελα να το ολοκληρώσω, έστω και έτσι.

Τα αποτελέσματα μην τα ρωτάτε, είναι συγκεκριμένα σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Απλά γνώρισα από κοντά το πόσο καθηλωτική και αποχαυνωτική μπορεί να γίνει η μοναξιά και το βόλεμα, η αδράνεια. Εγώ είμαι της άποψης όπως έχω ξαναπεί ότι όλα θέλουν δουλειά και προσπάθεια και σε 10 πράγματα να ταιριάξεις θέλει δουλειά για τ’ άλλα δυο – τρία που μένουν για να γεφυρώσεις τις αποστάσεις. Γίνεται να ανθίσει κάτι χωρίς νερό και το κατάλληλο λίπασμα? Πάντα αν λείψει κάτι από τα δυο δεν θα καρποφορήσει το δέντρο. Είναι ζωντανός οργανισμός η σχέση, ο αόρατος δεσμός που συνδέει δυο ανθρώπους. Θα μου πείτε, γιατί ρε φίλε τα αγριολούλουδα και τα αγκάθια φυτρώνουν στα καλά καθούμενα και δεν θέλουν τίποτα από τα δύο πάρα περιστασιακές ψιχάλες για να μεγαλώσουν? Γιατί πολύ απλά είναι άγρια από τη φύση τους απομονωμένα από τα άλλα φυτά και δεν καρποφορούν, ούτε ανθίζουν, μένουν πάντα στάσιμα και στο τέλος ξεραίνονται. Ε, άντε περιστασιακά να πετάξουν και άλλους σπόρους για να φυτρώσουν και άλλα αγκάθια. Τι να τα κάνεις όμως τα αγκάθια? Τρώγονται? Τεσπα…

Τι έμαθα σήμερα? Ότι τελικά δεν πειράζει αν τύχει στην ζωή μας και τσαλακωθούμε. Αρκεί να μην γίνεται συχνό φαινόμενο και αρκεί να αξίζει τον κόπο και για μένα άξιζε. Παίρνεις ανάσα. Άλλωστε γ’ αυτό είναι τα αισθήματα για να τα δείχνουμε. Και Ναι, ο Πάτος έχει θέα γιατί είναι και αυτός μιας μορφής λύτρωση και μπορείς να κλείσεις το μάτι σε κάτι που σε ταλάνιζε και να πεις, ότι είχα να σου πω το είπα. Είχα το σθένος και να μην πω και τι άλλο να σου μιλήσω. Και αυτό έχει σημασία. Εσύ θα το έκανες? Τεσπά…

ΥΓ.1 Νομίζω ότι ήμουν πιο λακωνικός αυτή τη φορά
ΥΓ.2 Ευχαριστώ πολύ αυτά τα 31 άτομα που διάβασαν το προηγούμενο άρθρο μου και στους περισσότερους άρεσε απ’ ότι κατάλαβα.
ΥΓ.3 Ευχαριστώ τους φίλους μου και όχι μόνο αυτούς :) που με ανέχονται αυτή την περίοδο μιας και είμαι ίσως και στην πιο μεταβατική μου περίοδο ever.
ΥΓ.4 Μην ξεχνάτε να στέλνετε τα μικρά καθημερινά σας προβλήματα στο mentoras2009@yahoo.gr επώνυμα ή ανώνυμα, ή και ως σχόλιο στο παρόν κείμενο. Μοιραστείτε τις ανησυχίες σας και τους προβληματισμούς σας με μένα και τους υπόλοιπους αναγνώστες.
ΥΓ.5 Καλά να περνάτε και αν τσαλακωθείτε δεν πειράζει, κάνει καλό και όπως έλεγα και παλιά υπάρχει η stirella.
ΥΓ.6 Αφιερωμένο το Wrong – από Depeche Mode. Για αιτήσεις φιλίας στο Facebook - Mentoras Spiridon. Cu Soon…