Είδα ένα όνειρο χθες το βράδυ. Όχι πολύ νωρίς, ούτε πολύ αργά… Ήμουν ακίνητος σε ένα δωμάτιο κλειστό μες το σκοτάδι. Ήσουν και εσύ εκεί και φόραγες θυμό… Προσπαθούσα να σε πλησιάσω αλλά μάταια. Όλο μου το σώμα είχε παγώσει. Έβαλα τόσο μεγάλη θέληση για να κινηθώ ξανά αλλά δεν τα κατάφερνα. Μετά από ώρα προσπάθειας έκανα κάποιες αργές κινήσεις. Εσύ σαν αστραπή πέρασες από μπροστά μου και μου χάραξες όλα μου τα άκρα, από τα πόδια μέχρι τον ώμο με δύο μικρά αιχμηρά κομμάτια γυαλιού. Όλο το δωμάτιο γέμισε μικρές και μεγάλες, αιωρούμενες σταγόνες αίματος κατακόκκινου… Μερικά δάκρυα κύλησαν στο πρόσωπο κοιτάζοντας σε. Άξαφνα λαμπύρισαν και άρχισαν να αιωρούνται μες την ατμόσφαιρα… Πήγαν και ενώθηκαν μαζί με τις σταγόνες αίματος. Και τότε όλες οι σταγόνες φώτισαν μαζί. Το ταβάνι φώτιζε ως έναστρος ουρανός και ακόμα πιο πολύ. Καθόμασταν και τον χαζεύαμε ως το ξημέρωμα… Αλλά όχι αγκαλιά… Έτσι είναι ο έρωτας μωρό μου, κάποτε πονάει ως τα βάθη της καρδιάς… και ίσως και αυτό να μην είναι αρκετό…
Υ.Γ.1 Αυτό είναι ένα από τα δύο όνειρα που αποτυπώθηκαν στη μνήμη μου το φετινό καλοκαίρι…
Υ.Γ.2 Κανονικά θα έπρεπε να είχα γράψει πολλές σκέψεις και να πω πολλά πράγματα αλλά αυτή τη φορά θα σιωπήσω. Δυο Παροιμίες να θυμίσω… 1) Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν… και 2) Ξεκινάνε μια σταλιά, δυναμώνουν και βαθαίνουν με τα χρόνια και δε γυρνάνε πίσω: τα ποτάμια, τα χρόνια κι οι φιλίες… Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…
Υ.Γ.3 Αφιερωμένο ένα πολύ αγαπημένο κομμάτι στη Χρύσα, στο Γιώργο και σε όλους εσάς… - Laura Pausini – “ Un Fatto Ovvio” - Album: Primavera in anticipo (2009)
Υ.Γ.4 Για αιτήσεις φιλίας (και μόνον φιλίας) στο Facebook - Mentoras Spiridon. Μην ξεχνάτε να στέλνετε τα μικρά καθημερινά σας προβλήματα στο mentoras2009@yahoo.gr επώνυμα ή ανώνυμα, ή και ως σχόλιο στο παρόν κείμενο. Μοιραστείτε τις ανησυχίες σας και τους προβληματισμούς σας με μένα και τους υπόλοιπους αναγνώστες. Έως την επόμενη φορά που θα τα πούμε να περνάτε και να είστε όλοι καλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου