Κάναμε λέει πόλεμο και μου’ πες να διαλέξω χρώμα,
Κόκκινο σκέφτομαι ευθύς, Πολύ κοινότοπο μου λες γελώντας,
Διαλέγω το γαλάζιο, με ρίγες, πάντα σου ταίριαζαν οι ρίγες,
Λευκές με γαλάζιο πιο πολύ και χανόμαστε σε απέραντες θάλασσες,
Μη μιλάς τώρα, μιλάνε τα μάτια,
Μη μιλάς τώρα, μιλάει η σιωπή.
Μην περιγράφεις ότι νοιώθει το κορμί,
Μόνο κράτα τα φυλαγμένα βαθιά…
Πλημμυριστήκαμε από αγκαλιές, τόσο άγριες, τόσο παθιασμένες,
Τόσο αιχμηρές, τόσο ματωμένες,
Επικίνδυνες αγκαλιές, επικίνδυνες εξισώσεις,
Κι ότι προσπάθεια κι αν κάνουμε για δήθεν εκλεπτυσμένο έρωτα,
Πάλι στα ίδια ζωώδη ένστικτα καταλήγουμε,
Αυτά εμπιστευόμαστε καλύτερα, μ’ αυτά αισθανόμαστε καλύτερα,
Στις χαραμάδες του μυαλού, στα ατέλειωτα παθιασμένα φιλιά,
Δεν είσαι εσύ και εγώ δεν είμαι εγώ,
Είμαστε ένα τώρα, Κομμάτι της κοινής μας αλήθειας,
Ένωσης και αποτέλεσμα του ίδιου κλάσματος,
Κι ότι κι αν βάλω στον αριθμητή πάλι στην ίδια αναλογία καταλήγουμε,
Στην ίδια επικίνδυνη αναλογία…
ΥΓ.1 Τα παραπάνω γράφτηκαν κάποιες εβδομάδες πριν και τώρα βρήκα το χρόνο να τα αναρτήσω. Δεν ξέρω τι να πω για τους τελευταίους μήνες και μάλιστα σε υστερόγραφο. Θα τα μοιραστώ μαζί σας σύντομα. Απλά να αναφέρω ότι όσο άχρωμος και σκοτεινός ήταν ο τελευταίος 1 χρόνος, τόσο φωτεινοί είναι αυτοί οι τελευταίοι μήνες του έτους. Δεν το περίμενα ποτέ ότι θα έρχονταν κάποια στιγμή τόσα ωραία πράγματα μαζεμένα. Φυσικά και νοιώθω «ελαφρά» πιεσμένος επαγγελματικά αλλά μιας και την ερχόμενη εβδομάδα αναλαμβάνω τα καινούρια μου καθήκοντα σε νέο εργασιακό περιβάλλον, νοιώθω αν μη τι άλλο τυχερός που κυλάνε όλα τόσο καλά και γρήγορα. Θα τα πούμε όλα σύντομα. Να περνάτε και να είστε όλοι καλά!
ΥΓ.2 Αφιερωμένο το ακόλουθο κομμάτι των BT – Ferris Wheel από την ταινία “Monster” στα έκπτωτα αστέρια που μένουν δίπλα μας, τα οποία φωτίζουν και ομορφαίνουν τον δρόμο μας όταν όλα τα άλλα γύρω έχουν σβήσει. Καλό μας ταξίδι, λοιπόν…
Υ.Γ.3 Για αιτήσεις φιλίας (και μόνον φιλίας) στο Facebook - Mentoras Spiridon. Μην ξεχνάτε να στέλνετε τα μικρά καθημερινά σας προβλήματα στο mentoras2009@yahoo.gr επώνυμα ή ανώνυμα, ή και ως σχόλιο στο παρόν κείμενο. Μοιραστείτε τις ανησυχίες σας και τους προβληματισμούς σας με μένα και τους υπόλοιπους αναγνώστες.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Καλημέρα Μέντωρα! Ολα καλά;
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ χαίρομαι που περνάς καλά μικρούλη. Το stand up comedy πως ήταν?
ΑπάντησηΔιαγραφήmpravo mentorako :)))
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Bear
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα! Καλημέρααααα! Πράγματι όλα καλά. Μετά από καιρό. Όποτε ανέβεις κανόνισε με το Νίκο να τα πούμε. Θα προσπαθήσω να ξεκλέψω χρόνο. Η αλήθεια είναι οτι δεν ξέρω με το 7ήμερο πόσο θα αντέξω αλλά έχω στήριξη και αυτό προς το παρόν μου φτάνει. ;-) Cu Soon...
@ Mahler
Κι Εγώ Ν. Κι Εγώ... Κανόνισε με τον Τ. να τα πούμε από κοντά αφού χαλαρώσεις και εσύ λίγο. Το stand up ήταν καλό αλλά θα μπορούσε να ήταν και καλύτερο. Είχαν κάνει κ καλύτερες παραστάσεις. It's ok αφού γελάσαμε, κάποιοι πιο πολύ από κάποιους άλλους... ;-) μου φτάνει...
@ Giota
Τελικά Γιώτα όλα στην ώρα τους.... Όλα θέλουν τον χρόνο τους... Μακάρι να σας πηγαίνουν όλα δεξιά. Θα σας πάρω κάποια μέρα που θα είμαι πιο χαλαρός να τα πούμε. Take Care... ;-)
Θα πρέπει ήδη να έμαθες ή να σου έμαθε η ζωή ότι από καιρού εις καιρόν τα πράγματα έρχονται "μαζεμένα". Δυστυχώς, τις περισσότερες φορές τα άσχημα ("ενός κακού...). Άρα, το ότι εσύ τώρα επιβεβαιώνεις τον κανόνα με την εξαίρεσή σου μας κάνει ιδιαίτερα αισιόδοξους. Ακόμα κι αν ο πόλεμος υπάρχει, όπως λες στο κείμενό σου. Αρκεί οι σφαίρες να είναι από ζάχαρη...:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό και δημιουργικό ξεκίνημα στο νέο σου εργασιακό περιβάλλον!
@ Επί Λέξει
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο δίκιο έχεις. Αυτό παρατηρώ και έγώ. Μακάρι όλα να μας πάνε καλά από εδώ και πέρα σε όλους μας ή έστω όσο πιο καλά γίνεται.
Σε ευχαριστώ πολύ! Και σε σένα εύχομαι ότι καλύτερο ειλικρινά!
εξαιρετικες οι σκεψεις που αναρτωνται σε αυτο το ιστολογιο.Μενοτα εισαι ψυχολογος?
ΑπάντησηΔιαγραφή