«Παράταιρος»

Καλή σας εσπέρα και σήμερα…

Ο Δεκέμβρης είναι εδώ, τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και εγώ πλέον έχω μια περίεργη χαρούμενη διάθεση. Τις προηγούμενες εβδομάδες έκανα πράγματα που δεν είχα ξανακάνει ή είχα καιρό πολύ να τα κάνω. Ασυναίσθητα παρατηρώ τον εαυτό μου να αποσυμπιέζει τις καθημερινές του συνήθειες και να προσθέτει καινούριες ή να φέρνει στην επιφάνεια παλιές του συνήθειες. Όλες όμορφες, όλες σε αρμονία με μένα και τον περίεργο χαρακτήρα μου. Εξερευνώ κόσμους που δεν τους ήξερα και ενίοτε τους σνόμπαρα. Δεν μπορώ να πω ότι έχω αλλάξει γνώμη μιας και αυτά που φανταζόμουν, τα είδα πλέον με σάρκα και οστά. Αλλά θα καταλάβετε παρακάτω τι εννοώ…

Έχω αφήσει τον εαυτό μου να πλανάται σε φανταστικούς κόσμους και πελάγη άγνωστα. Ίσως έτσι και να αντιδρώ στην ψυχολογική ένταση των προηγούμενων μηνών. Παρατηρώ τη ζωγραφιά μου που βράχηκε στην καταιγίδα να ξεθωριάζει και να δυσκολεύομαι να θυμηθώ πλέον με την ίδια ένταση τα γεγονότα. Όσα συνέβησαν στο παρελθόν… αλλά δε με νοιάζει γιατί Είδα…. Μπόρεσα και είδα ότι η ζωγραφιά κολλημένη στον τοίχο είναι μόνο ένα κομμάτι του μεγάλου μου τοίχου. Χαρούμενος πλέον για τον πολύ χώρο που «Είδα» άρχισα να ζωγραφίζω… Γνωρίζω ότι δύσκολα θα μπορέσω να γεμίσω όλο τον τοίχο με ζωγραφιές αλλά θα προσπαθήσω ώστε όσα ζωγραφίσω να’ ναι μικρά αριστουργήματα. Τι πειράζουν μερικές μουντζούρες ακόμα, αρκεί η τελική εικόνα να είναι ευπαρουσίαστη… (Σε μένα πάνω απ’όλα…)

Τον περασμένο μήνα βγήκα κυριολεκτικά από το «καβούκι» μου. Να’ ναι καλά οι φίλοι μου για αυτό. Πήγα σε αρκετά μέρη. Τα συμπεράσματα μου ίδια… αλλά μ’ άρεσε που το έριξα λίγο έξω. Πολλοί άνθρωποι στοιβαγμένοι σαν σαρδέλες μέσα σε μικρούς χώρους καπνίζοντας ή μη, πιστεύοντας ότι έτσι διασκεδάζουν. Έντονη μουσική που σου τρυπάει το τύμπανο και αίσθημα έντασης περίεργης αλλά και όμορφης συνάμα. Δεν είσαι εσύ για τέτοια, λέω στον εαυτό μου, εσύ είσαι σπιτόγατος. Στην αρχή το πίστευα κιόλας. Ύστερα ενστερνίστηκα την άποψη των φίλων μου. «Βγήκες που βγήκες, τουλάχιστον προσπάθησε να διασκεδάσεις!» Το πάλεψα, δε λέω αλλά δεν μου βγήκε τελικά. Όχι έτσι. Δεν διασκεδάζω έτσι εγώ. Ένοιωσα «Παράταιρος», από άλλο παραμύθι. Κάθισα και περιεργάστηκα τους ανθρώπους εκεί. Άλλοι σε κοιτούσαν αφ’ υψηλού, άλλες επιδείκνυαν τα καινούρια τους επώνυμα ρούχα, άλλοι τα’ χαν πιει και δεν ήξεραν τι έκαναν, για να μην μιλήσω για αυτές τις έρμες τις μπάρες. Το άλλο το φοβερό με τα φιλιά στο στόμα για να δείξουν ότι κάτι έχουν. Από τα πιο σαθρά πράγματα που μπορεί να κάνει κάποιος για να επιδειχτεί. Δεν το βρίσκω κακό… αρκεί να είναι αληθινό… Το φιλί πρέπει να έχει τη γεύση του πάθους για να είναι αληθινό. Πρέπει δύο πνεύματα να συντονίσουν τα σώματα τους για να βγει εκπληκτικό και ασυγκράτητο. Και δεν το είδα αυτό…. Τουναντίον… Φιλιά του Θεαθήναι να μου λείπουν.

Τελικά μέσα σε όλα αυτά βρήκα και 2 μαγαζιά που μου ταιριάζουν. Στο ένα μάλιστά υπάρχει πιθανότητα να τα λέμε μουσικά και από Γενάρη αλλά θα το δούμε τότε… Όπως και να έχει όλα χρειάζονται οπότε θα συνεχίσω να ανακαλύπτω μέχρι να κλειστώ πάλι στη φωλιά μου και θα κλειστώ μόνο όταν βρω την κατάλληλη παρέα… :-)…

Όπως έτυχε και είπα σε μια πρόσφατη κουβέντα που είχα. Δε μ’ αρέσουν τα παιχνίδια έτσι για να περνάει η ώρα. Προτιμώ τα επιτραπέζια με το ίδιο άτομο και σε πολλές παρτίδες. Αυτό έχει περισσότερο ενδιαφέρον… Και επειδή το έχω δει έμπρακτα αυτό, δεν το αλλάζω με τίποτα…

Υ.Γ.1 Σύντομα έρχονται και οι συμβουλές μου για το μήνα Δεκέμβριο…

Υ.Γ.2 Τα πιο μεγάλα όνειρα είναι αυτά που τα κάνουμε τη νύχτα μόνοι μας σε ένα κρύο κρεβάτι και τα βλέπουμε να πραγματοποιούνται σιγά – σιγά, μέρα με τη μέρα μέχρι να τα κάνουμε πραγματικότητα και να τα μοιραστούμε απλόχερα και ζεστά με δικούς μας ανθρώπους…

Υ.Γ.3 Αφιερωμένο σήμερα το κομμάτι «Prologue» του James Howard Newton από την ταινία «Lady In The Water» σε αυτούς που συνεχίζουν να ονειρεύονται…

Υ.Γ.4 Μην ξεχνάτε να στέλνετε τα μικρά καθημερινά σας προβλήματα στο mentoras2009@yahoo.gr επώνυμα ή ανώνυμα, ή και ως σχόλιο στο παρόν κείμενο. Μοιραστείτε τις ανησυχίες σας και τους προβληματισμούς σας με μένα και τους υπόλοιπους αναγνώστες. Έως την επόμενη φορά που θα τα πούμε να περνάτε και να είστε όλοι καλά…