Ζωντανές Εικόνες

Μάταια προσπαθούσα να ακούσω τον άνεμο. Τι κι αν μιλούσε μέσα από τα φύλλα, τι κι αν μιλούσε στα πουλιά. Πάντα προτιμούσε οποιοδήποτε άλλο πλάσμα εκτός από μένα. Και σένα σου είχε πιο πολύ αδυναμία. Ίσως γιατί περιπλανιόσουν στους γαλαξίες. Ίσως γιατί δεν είχες υποστεί φθορά. Ο άλλος μου εαυτός, το άλλο μου μισό. Δεν ξέρω τι είσαι πλέον. Κάποιες φορές σε βλέπω με την άκρη του ματιού μου, κάποιες άλλες όταν βυθίζομαι στο νερό. Ποτέ κατάματα, πάντα νοερά, πάντα σιωπηλά….

Προσπαθώ να βάλω σε σειρά όλα όσα έχω να σας πω όλο αυτό το διάστημα που απέχω αλλά είναι τόσα πολλά και δεν μπορώ να τα ταξινομήσω. Θα χρησιμοποιήσω λοιπόν ένα από τα μαγικά μου εργαλεία. Φαντασία…. Κοιμάμαι πάνω σε σωρούς από φύλλα και δεκάδες φωτογραφίες πέφτουν από το πουθενά….

Εικόνα Πρώτη: Ο φόβος μου για τον κύκλο που έπρεπε ήδη να είχα κλείσει και δεν τον έχω ακόμα. Τους τελευταίους μήνες έλεγα ότι θα μπορέσω να κλείσω με κέρδος – εσωτερικό τη ζωή μου, αντ’αυτού απώλειες… Επαγγελματικές, οικονομικές, συναισθηματικές. Ζημίες καταγράφω για άλλη μια φορά και ποιος θα μου τις πληρώσει… Όλα σε αυτό το σημείο είναι θέμα επιλογών. Πρώτη φορά τόσες λανθασμένες επιλογές μαζεμένες. Θα μου πεις όλοι έχουμε κάνει λάθη, ναι, αλλά εγώ δεν είχα συνηθίσει έτσι και μου ξενίζει όλο αυτό. Δεν πειράζει, όμως θα μου περάσει, ειλικρινά, όσο κι αν δυσανασχετώ με την όλη κατάσταση και στεναχωριέμαι κάτι μου λέει μέσα μου ότι «όλα θα αλλάξουν, απλά μην τα παρατήσεις». Θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να εξασφαλίσω ένα καλύτερο μέλλον για μένα και για τους ανθρώπους που αγαπώ. Πάντα….. Πάντα μέχρι την τελευταία πράξη… Πιστεύω στα Happy End. Πάντα πίστευα κι αυτό δεν μπορώ να το αλλάξω…

Εικόνα Δεύτερη: Φιλίες και λυκοφιλίες… Πάντα σιχαινόμουν τις λυκοφιλίες και δεν ήταν ποτέ του στυλ μου. Θυμάμαι πόσες είχαν δει τα μάτια μου στα σχολικά μου χρόνια. Φιλίες τους τελευταίους μήνες καλές και ουσιαστικές έχουμε αρκετές. Νωρίς να τις αναφέρω αλλά πραγματικά πιστεύω σε αυτές. Το θέμα είναι ότι ήδη είχα διευρυμένο κύκλο, τώρα ξεχείλωσε αλλά ακόμα καλύτερα. Όλοι οι καλοί χωράνε. Ο καθένας έχει μια αλήθεια να αποκαλύψει. Δείξετε τον πραγματικό σας εαυτό στους άλλους και αυτοί με την σειρά τους θα κάνουν σταδιακά το ίδιο. Αρκεί να μπορείτε να μιλάτε την ίδια γλώσσα. Θα αναφέρω κάτι που άκουσα πρόσφατα «Οι φίλοι είναι τα αδέρφια που επιλέγουμε». Επιλέξτε, λοιπόν, προσεκτικά τα καινούρια σας αδέρφια.

Εικόνα Τρίτη: Χέρια… Χάδι… Φιλί… και να είναι πραγματικά. Έχω ξεχάσει τι σημαίνουν αυτές οι έννοιες. Και πάνω που πήγα να τις ξαναμάθω, προσγειώθηκα απότομα. Ευτυχώς που έγινε φευγαλέα. Εύχομαι στον επόμενο κύκλο που θα ολοκληρωθεί να τις έχω μάθει πλέον πολύ καλά.

Εικόνα Τέταρτη: Καφέδες και άνθρωποι. Πολλοί περαστικοί άνθρωποι. Οι οποίοι είναι πράγματι ιδανικοί για παρατήρηση συμπεριφορών αλλά όχι για κάτι παραπάνω. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι έχω γίνει περίεργος. Το ένα μου ξινίζει και το άλλο μου βρωμάει. Σαν κάτι συνταξιούχους που έχασαν τη μασέλα τους και ψάχνουν τα γυαλιά τους για να τη βρουν. Πολύ ψάξιμο και μάλλον χάθηκε η ουσία. Οι περισσότεροι καφέδες φοβισμένοι, ανασφαλείς, έτοιμοι για όλα. Αλλά όχι εγώ. Μοιράζεσαι που μοιράζεσαι μερικές ώρες με τον άλλον, τουλάχιστον καλλιέργησε σεβασμό και αξιοπρέπεια. Όχι άλλη φτήνια… Χορτάσαμε αρκετή…

Εικόνα Πέμπτη: Άνθρωποι που έχουν κάποιο πρότυπο στο μυαλό τους σαν τον ιδανικό σύντροφο και δεν το αλλάζουν με τίποτα. «Θέλω να έχουμε κοινά ενδιαφέροντα, να μένουμε κοντά οπωσδήποτε, να αισθανόμαστε ακριβώς τα ίδια πράγματα και να έχουμε ίδια ωράρια εργασίας». Και εγώ θέλω να έχει οπλές, 2 κέρατα, μουσούδα, μεγάλη γλώσσα και γούνα, πιο πολλή γούνα από τη δικιά μου. Με σάτυρο δεν έχω δοκιμάσει ποτέ…. Τι λέμε! Τι λέμε, θα τρελαθώ…. Καλό είναι να έχεις ένα ιδανικό πρότυπο στο μυαλό σου. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να βρεις αυτό ακριβώς το πράγμα για να μπορέσεις να φτιάξεις κάτι όμορφο με τον άλλον. Αποστάσεις , όπως έχω πει πολλάκις εδώ μέσα, υπάρχουν πάντα. Γεφυρώστε τις…

Εικόνα Έκτη: Άνθρωποι που όχι μόνο έχουν κλείσει άλλους ανθρώπους έξω από τις ζωές τους αλλά έχουν κλείσει απ’ έξω και τους ίδιους τους, τους εαυτούς… Έλεος, τι άλλο θα δούμε! Εν τω μεταξύ, φτάνουν σε μια ηλικία 35-40 και δεν έχουν ποτέ νοιώσει τίποτα συναισθηματικά. Κρύβονται από όλους και απ’ όλα. Δεν έχουν συνάψει ποτέ δεσμό, δεν έχουν ποτέ νιώσει κανένα συναίσθημα παρά μόνο για τη μητέρα τους. Δεν θέλουν να έχουν φίλους γιατί δεν τους χρειάζονται (μόνο 2 που τους έχουν για να βγαίνουν και να περνάνε καλά) Θεωρούν ότι οι 6 μήνες είναι μακροχρόνιος δεσμός. Τα One Week Stands πάνε και έρχονται (τι μαθαίνεις από τους καφέδες όμως, ε?) Το πιο περίεργο της υπόθεσης είναι ότι σε βγάζουν εσένα προβληματικό γιατί έχεις πολλούς φίλους και γιατί είσαι πολύ ευγενικός μαζί τους… Άσε που είναι και υπεράνω γιατί έχουν μια θέση στο δημόσιο και μόλις ξεχρέωσαν το καινούριο τους σπίτι. Τεσπα…

Εικόνα Έβδομη: Τα όνειρα που έμειναν όνειρα… Τα όνειρα που προσπαθείς να μην μείνουν όνειρα. Τα όνειρα που έμειναν μισοτελειωμένα…. Έχω πίστη στα όνειρα και τις δυνάμεις μου. Ακόμα ελπίζω…

Εικόνα Όγδοη: Εσύ… Έχει περάσει τόσος καιρός… Έχεις ξεθωριάσει στη μνήμη μου αλλά ακόμα υπάρχουν ώρες που πονάς… Με πονάς… Και πάλι σε είδα πρόσφατα μπροστά μου… Άλλη μία σύμπτωση στη σειρά… Άλλος ένας κόμπος στο στομάχι…
Ήθελα να σου μιλήσω αλλά φοβόμουν το τρέμουλο στα χέρια που μ’ έπιασε την προηγούμενη φορά. Χαίρομαι που είσαι καλά… Κατευθείαν μου ήρθαν στο μυαλό τα παλιά παιδικά παιχνίδια. Τα μικρά μαϊμουδάκια που κρατούσαν τυμπανά και πιάτα στα χέρια. Μου τα θύμισες λίγο με τις χαρωπές και ανέμελες κινήσεις σου. Πάντα μου άρεσαν τα παλιά αντικείμενα. Να προσέχεις τον εαυτό σου…

Όσα Έχουν Μείνει στη Γη, Σημάδια Από Μετεωρίτες, Μετά Από Καιρό Τα Κάλυψε Η Βλάστηση… Η πιο ωραία φράση που άκουσα σήμερα το βράδυ από τον φίλο Kώστα.
Μακάρι να είναι πυκνή και όμορφη…

Υ.Γ.1 Το ξέρω ότι έχω χαθεί και ζητώ συγγνώμη αλλά ίσως αυτό να είναι καλύτερο γιατί μπορείς και ζυγίζεις καλύτερα τα πράγματα. Επίσης δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι. Ελπίζω πως με καταλαβαίνετε.
Υ.Γ.2 Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» σε κάποιους bloggers για την υποστήριξη και βοήθεια τους. Καλώς σας βρήκα…
Υ.Γ.3 Αφιερωμένο το ακόλουθο κομμάτι… Γράφτηκε από τους Burkhard Dallwitz & Philip Glass για την ταινία «The Truman Show» λέγεται A New Life! Απολαύστε το!
Υ.Γ.4 Για αιτήσεις φιλίας (και μόνον φιλίας) στο Facebook - Mentoras Spiridon. Μην ξεχνάτε να στέλνετε τα μικρά καθημερινά σας προβλήματα στο mentoras2009@yahoo.gr επώνυμα ή ανώνυμα, ή και ως σχόλιο στο παρόν κείμενο. Μοιραστείτε τις ανησυχίες σας και τους προβληματισμούς σας με μένα και τους υπόλοιπους αναγνώστες. Έως την επόμενη φορά που θα τα πούμε να περνάτε και να είστε όλοι καλά.
Cu Soon…